در پلک بَر هم زدنی، چند ده نَفر از هم میهنان مان راهی قبرستان ها می شوند؟ چرا ملت شریف ایران اینقدر بی تفاوت گشته اند که در مقابل این ستمی که بر جوانان این مرز و بوم روا داشته می شود، سکوت می کنند و دَم بَر نمی آورند؟
ستار بهشتی، همچون نداها، سهراب ها، محمد ها، صانع ها، کیارش ها، امیر ها و شبنم ها و هزاران هزار تَن دیگر از حوانان پاک و روشنفکر و آزادی خواه این سرزمین، به جُرمِ بی گناهی و بی دفاعی و حقیقت گویی، جان خود را از دست داد و از میان مان رفت؛ ایرانیان باید شاهد مرگِ چند هزار نفر دیگر باشند تا بلکه وجدان شان تکانی خورده، رگِ غیرت و شرف شان بادی کرده و خونِ شان از این همه نا مردمی ها، به جوش آید؟
شوم بختانه تا زمانی که رژیم ارتجاعی مذهبی قدرت دارد و بر جان، مال، ناموس و هستی و نیستی مردمان ایران زمین فرمان می راند، شاهد مرگ های جگر خراش و جانسور بیشماری خواهیم بود و تنها راهِ رهایی از چنگال این حکومتِ ستمگر و خونخوار، قیام تمامی مردم ایران در راستای رسیدن به آزادی است.
